Çocukların hayal kurmasına izin verilmel ...

Eskilerin oturduğu yerden geleceği koklaması vardı,
Biz, yani tabak artıkları, geçmişten bile nasiplenemiyoruz.
Sırtımıza batan dikenleri çıkaracak cesaretimiz yok,
Küllerimizden ölmeyi becermeyi öğrendik.
Gözümüz önde, adımlarımız geri gidiyor.
Bizi kollayacak olanların kılıcı artık ekmek kesmiyor,
Acıktığımızı unutuyoruz ki doymak aklımızın köşesinden bile geçmiyor.