Çocuklar Şiiri - Özgen Öz

Özgen Öz
129

ŞİİR


23

TAKİPÇİ

Çocuklar

Çocuklar…
Olmadık anda çıkar karşına,
Bir sokak aralığında,
Bir bozkırın kimsesiz sessizliğinde,
Toprağa diz çökerler,
Dizlerine konan yaradan
hiçbir zaman tam kurtulamazlar.

Sonra…
Nice sonra,
Yara üzerinde kalır gözyaşlarının izleri,
Ve daha da sonra,
Hatıralara tutunurlar,
Güneşe bakarken kamaşır gözleri,
Ama yine de gülümserler,
Çünkü gülmek, çocuk ruhunun ezeli duasıdır.

Uçurtmalar gökyüzünü yararak
Bulutları sobeler,
Her bir bulut, gizli bir sır gibi
Onların hayaline saklanır.
Kuşlar kederle uçar bazen,
Öyle mahzun, öyle derinden…
Oysa çocukların kalbi,
Kederin bile en saf rengini bilir.

Mayalanır yüreğinin hamuru
Çocukluğun en ince, en kırılgan haliyle.
Anne sesinde ninniler,
Baba ellerinde gölgeler,
Komşu bahçesinden gelen ekmek kokusu
Ve tenine yapışan toprak…
Hepsi birer mühürdür kalbine.

Bir gün düşersin,
Dizlerin kanar,
Avuçların toprağa bulanır,
Ama kalkıp koşmaya devam edersin.
Çünkü o yaşlarda düşmek,
Hayatın oyununa dahildir.

Ve sonra,
Bir gözyaşında bile gülmeyi bilen
O çocuk ruhu büyür…
Ama eksilmez içinde;
Bir ömür saklı kalır derinlerde,
Bazen bir şarkıda,
Bazen bir kokuda,
Bazen de ansızın çalan bir kapıda.

Çocukluk…
Bir kere yaşanır,
Ama bin kere hatırlanır.
Kimi zaman özlemle,
Kimi zaman sızıyla,
Ama daima o saf,
O dokunulmamış
Ve ışığa bakan yüzüyle.

Özgen Öz
Kayıt Tarihi : 9.12.2021 03:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Çocukluk, insanın içinden hiç eksilmeyen bir ülke gibidir. Orada ne zaman dolaşmaya başlasan, sokakların taşları bile sana tanıdık gelir. Bu şiirin hikâyesi de, aslında o taşların arasına sıkışan yaralardan başlar. Bir çocuk, mahalle aralarında koştururken dizlerini yarar. Toz içinde kalır, avuçları toprağa bulanır. O yara kapanır belki ama izi kalır — bir hatıra gibi, bir mühür gibi. Yıllar sonra, büyüdüğünde bile o izi hatırladığında, aslında sadece bir yara değil; çocuk olmanın, düşmenin, kalkmanın ve yeniden koşmanın hatırası gelir aklına. Her çocuk, gökyüzünü başka türlü görür. Uçurtmalar bulutları sobeler, gökyüzü saklambaç oyununa karışır. O uçurtmayı tutan küçük ellerde özgürlüğün en saf hali vardır. Kuşlar bazen hüzünlü uçar, ama çocuğun gözlerinde o hüzün bile ışığa döner. Çünkü çocuk ruhu, hayatı saf haliyle kabullenir; sevinci de hüznü de kucaklar. Yüreğin hamuru, işte böyle günlerde mayalanır. Toprağın kokusu, komşu bahçesinden gelen ekmek sıcaklığı, anneden duyulan ninni, babanın gölgesi… Hepsi, farkına varmadan ruhun içine işleyen izler bırakır. Zaman geçer, çocuk büyür. Ama içindeki çocuk kalır. Çünkü insan büyüse de, kalbinin derinliklerinde hep dizleri yaralı, gözleri güneşe kamaşan, bulutları sobelemeye çalışan bir çocuk yaşar. Ve o çocuk, ne olursa olsun, en saf gülüşüyle gülmeye devam eder. İşte şiir, bu unutulmayan çocuğun sesi. Bir bakıma hepimizin içindeki o ilk halimize yazılmış bir mektup.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Bedri Tahir Adaklı
    Bedri Tahir Adaklı

    En masum insan çocuklar
    Mutlu olmak isteyen büyümesin.
    Yüreğinize sağlık.

    TEBRİKLER SAYIN KIRNAK

    Cevap Yaz
  • Hasan Öz
    Hasan Öz

    Hemen hemen herkesin özlemle anımsadığı çocukluğun simgesi olan saflığın temizliğin işlendiği bu güzel şiiri ve değerli şairi tebrik ediyor nicelerine diyor esenlikler diliyorum.

    Cevap Yaz
  • Sebahattin Kaplan
    Sebahattin Kaplan

    çok güzel saf ve masum dürüst çocuklar tebrik ederim yüreğine sağlık selmalar

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (3)