Çocuklar her şeyimizdi oysa her biri bir ıstırap makinesi şimdi,
Bir el değiyor bliyorum gizliden, aklın en nur topu çokçuklarına musallat.
Yolculuk yapıyorlar kendi kurguladığımız mağaralara,
Lokomotif vagonlarına yüklediğimiz yığınlarda, soluyor
Boğuluyor, kayboluyor pembe dünyalı çocuklar.
Her anı yarış içinde, safkan atı sanıyoruz,
Hep daha iyisi derken, unutuyoruz onlardaki masum düşleri.
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta