Dörtdivan ayazdı o yıllarda,
Senin yürüdüğün patika hep bahar
Gözlerin sanki dağın gölgesinde doğar
Sen yoksan güneş tenimi yakar
Bayır taşlarında gizli bir duam,
Otların ucunda titreyen hasretim
Bir çoban türküsü gibi içime olan dert
Dudaklarımdan hiç düşmedin, aşka nispet
Belki sen hiç bilmedin beni,
Ama ben her mevsimde bekledim seni
Ne mektup yazabildim ne cesaretim vardı,
Ben hep sustum, bir şiirle söyledim sevgimi
Şimdi koca bir adamım,
Ama ne zaman papatya görsem,
Yine seni soruyorum rüzgâra.
Çocukluğumun en güzel yanıydın sen,
14 Mart 2024 ALİ BALABAN
Kayıt Tarihi : 23.6.2025 16:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!