Çocuk Kalsam... Şiiri - Döndü Dülger

Çıkan ilk gökkuşağının altından geçip ,
Çcukluğuma dönsem.
Annemin kurduğu sofrada, yine kardeşlerimle didişsem.
Babamın kollarının arasına sığınıp,
Saçı okşanan, gözlerinden gelincikler dökülen,
Gülücüklerinden dünyalar benim dedirten,
Kıymetini bilemediğim çocukluğun hükmünü sürsem.
Annemin geç oldu artık uyuyun sözüne,
Hiç itiraz etmeden peki desem.
Gözlerimi kapatsam, deliksiz uykuya dalsam,
Uyusam, uyusam yaşanmışlıkları unutsam.
Sabahın ilk ışıklarında yine annemin sesiyle uyansam.
Bir daha hiç büyümeden hep çocuk kalsam....
Döndü Dülger