/önce düşlerim vuruldu sonra çocukluğum./
oysa bir an önce büyümeliydim
omuzlarıma ağır geliyordu yaşam yükü
hayatın on yıl önünde koşuyordum
yani on yıl küçüktü yaşam benden
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta