Bir dağ köyünün çobanıydı
Koruması gereken çocukları koyunlarıydı.
En yakın arkadaşları köpekleriydi.
Bu onun kaderiydi.
Kavalıyla yanık yanık türküler söylerdi
Dağı,taşı inletirdi.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta