Çoban Şiiri - Servet Balıbey

bir şafak sayar gözüm ufuk çizgisideyim
aydınlıktan eser yok karanlık içindeyim
ne zaman doğar bilmem beklediğim güneşim
hilalin eğrisinde sisin ötesindeyim

baykuş uçuruyorum ölüm vadisindeyim
korkuya arzı endam en ücra yerlerdeyim
kurt sesine karışır nefesimde yorgunluk
dönüp dönüp bakarım korkular içindeyim

taşlık arazi kıvrak erozyona asılmak
dönüyor huysuz tilki etrafımda kıskıvrak
yorgun oturdum korku ağaçlar binbir kuşku
rüzgarda oynar durur kurumuş solgun yaprak

alın teri ekmeğim dağlarla zirvedeyim
kuzularım sessizlik keçilerle dertteyim
soğuk hava düşmanım kuzularsa yorganım
koyun koyuna yatak onlarla güvendeyim