Çoban Şiiri - Mehmet Uyar

Çobanız dünya da, sürülerim var
Kimi keçi , kimi koyun bu ağılda
Emanet ettiler sürüyü verip
Sürümü Güderim bu otlağında

Keçilerim inmez çalı ağaçdan
Gezer tepe duvarlar tırmanmakdan
Oysa mera çimenler hep otlakdan
Huyu budur, neşesi bu toynak dan

Koyunlarım mazlum melerde gezer
Çağırırım duyar yanıma gelmez
Bilmez düşmanını kurt ile gezer
Böyle koyun sürülerim var benim

Kuzular var daha otlağı bilmez
Ağzı süt kokar sözü dinlenmez
Anası melerde yavrusun arar
Kurtlarla arkadaş kuzularım var

Hele bu sürüde Teke lerde var
Kimi azgın keçisini kıskanır
Kimi başka sürüde keçiler arar
Keçi beğenmeyen Teke lerim var

Bu sürümde elbet Koçlarımda var
Koyunu nu aldı kuzu besleyen
Birinin yavrusu keçi doğduda
Aslan yavrusu büyüten Koçum var

Eski Çobanlarım Atam var benim
Yaşlandılar Çoban çona kalmadı
Sürüyü güdemez, olup kaldılar
Çobanlar sürüsü büyüklerim var