Çıv Kadir Dayı Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Dün gece bir uykum kaçtı,
Peşinden koştum, yetişemedim.
Saat üç… Datça sokakları boş,
Deniz bile esnemeyi bırakmış.

Tontonitos kapıda yatıyor,
Bir gözünü açıp bakıyor bana.
“Çıv Kadir dayı!” diyorum,
“Bu saatten sonra uyku bulunmaz.”

Kiliternos mutfakta, sessizce salata yapıyor,
Belli ki o da uyuyamamış.
Yıldızlar yerinde, Ay hafif yamulmuş,
Ve ben, sabahı bekliyorum…

Gece ağır, sessizlik koyu;
Denizin tuzu, limandaki halat kokusuna karışmış.
Uzakta hafif bir rüzgâr uğulduyor,
Palmiyelerin yaprakları birbirine fısıldıyor.

Beyaz bir yat, limanı terk ediyor
Tornistan yaparak.
Bunun haricinde çıt yok marinada.

Timenos da olsaydı şimdi yanımda…
O şimdi tıp öğrencisi, Kos Adası’nda.

Kokoreç canım istedi,
Yanında soğuk bir şişe kola…
Ekmek de hafif kızarmış, kıtır olsa…
Hey gidi günler! Az mı yaptık
Közde şu karşıki çamın altında?

Anı olarak kalacak
Bundan sonraki köhne hayatımda.
Ben yosun ve iyot kokusu alayım
Bu sessiz ve aydınlık gecenin yanında.