Nihal'imi İnkar Edemem

NİHAL'İMİ İNKAR AMOR FATİ DEĞİL

(Nihal’im ve Kaderin Dansı)

I. KADERİN ÖPÜCÜĞÜ

Nihal’im,
Amor Fati dediğin;
Hayatın acısını gülümseyerek karşılamak,
Yaraların tuzunu içine çekmek,
Ve yağmurun gözlerinden düşen incide durmak demek.
Kader;
Senin saçlarında savrulan rüzgâr,
Ansızın açılan kapıların elidir.
Nihal’im, ruhun bunu hissettiğinde, dünyayla barışır.

II. KAÇIŞIN ATEŞİ

İsyan da seninle var, Nihal’im.
Kaderden kaçış…
Yüreğinde kopan fırtınalar,
Zamana küfreden yumruklar…
“Niçin ben?” diye sorarsın geceye.
Ama unutma, Nihal’im:
Kaçtıkça acı büyür,
Sırt döndükçe gölgen peşini bırakmaz.
İçindeki ateşi göğüslemek, seni olgunlaştırır.

III. İSYANIN SEMAHI

Nihal’im,
İsyan bir duadır aslında,
Yakıcı, onurlu, insanî…
“Kabul etmiyorum!” demen,
Varoluşunun yükünü taşımaya cesarettir.
Ama hatırla, Nihal’im:
Amor Fati’siz isyan,
Kör bir bıçak gibi ruhuna saplanır.

IV. İÇİNDEKİ DENİZ

Nihal’im,
Amor Fati;
İçindeki okyanusa dalıp,
Kendi incilerini toplamak demek.
İsyan ise;
Kıyıya vuran dalgaları
Kumdan kalelerle durdurmaya çalışmak gibidir…
Hangisi sana yakışır, Nihal’im?
Hangisi ruhunu hafifletir?

V. KADERİN GİZEMİ

Nihal’im,
Kader;
Senin balkonda içtiğin çayın buğusu,
Sokakta rastladığın çocuğun gülüşü,
Gece yarısı kalbine düşen o derin sızı…
Amor Fati;
O sızıyı ilahi bir nakış gibi
Ruhuna işlemek, Nihal’im…
Ve orada, karanlıkla aydınlığın dansını seyrederken,
Sen, Nihal’im, hayatın kendisiyle bütünleşirsin.