Yalnızlığı giyiyorum üstüme yavaş yavaş
Gün geçtikçe tam oturmaya başlıyor bedenime
Yabancılık da çekmiyorum artık
Alışıp her gün giydiğim kıyafetim oluyor
Kurtulmaya çalışıyorum
İnancım bedenime büyük gelmeye başlıyor bu sefer de
İçinde kayboluyorum
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Yaşamın Yükü şiirimde geçen iki dize:
"Ateş suya vurur, buğusu bulut olur.
Yalnızlığını örtersin, açlığın açıkta kalır."
Ya örtersin ya giyersin ya da herşeyden arınıp ben buyum, dersin.
Kim çıplak hissetmez ki kendini zaman zaman,hem giyiniklik ayıp örter mi ki?.Yüreğinize sağlık...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta