Daha büyümeden
Uçtum yuvadan
Boşa çırpar benim
Tüysüz kanatlarım
Gözlerimi karasından
Kipriğimin arasından
Yere düştü benim
Göz yaşlarım
Şu dağların üzerinden
Dikenlerin arasından
Yola düşte benim
Çıplak ayaklarım
Daha geçmeden
Hayat köprüsünden
Suya düştü benim
Bütün umutlarım
Daha tanımadan
Kara sevdayı
Sana düştü benim
Şu cahil gönlüm
Şu mecnunun arkasından
Sevdiğimin sevdasından
Çöle düştü benim
Çıplak ayaklarım
(Almanya-1982-)
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta