Babası kalbur yapar anne satardı
On beş kişi çadırda toplu yatardı
Taze bedenlerine diken batardı
Sarışın yeşil gözlü çingene kızı,
Güneş doğsun diyordu sabah olmasın
Açmayın çadırını rüzgar dolmasın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
