Çınarın Altında Bahar

Geldi bahar…
gökyüzü senin gülüşüne döndü,
rüzgâr saçlarının kokusunu taşıyor hâlâ.
O eski çınarın altına sığındım yine,
dallarında anılar, köklerinde adımız var.
Senin adınla açıyor çiçekler,
tenin kadar ince bir ışıkla dokunuyor sabah bana.
Ve ben,
sanki seni ilk defa seviyor gibi her bahar yeniden doğuyorum.
Ah, bilsen sevgilim…
rüzgârla savrulan her yaprak,
bir öpücük gibidir tenimde.
Kokun baharın en kalıcı büyüsü,
yüreğimin en gizli yangını.
Tutku, bazen sessiz bir dokunuştur,
bazen bütün evrenin kalbinde atan bir kelime.
Ve ben, o kelimeyi senden öğrendim: Aşk.
Şimdi ne zaman ilkbahar gelse,
rüzgâr seni getirir bana
ve ben,
her seferinde aynı çınarın altında,
aynı delilikle,
yeniden sevmeye başlarım seni.
Aşk