Çılgın Melek Şiiri - Ömer Küçükkaya

Çılgın Melek

Güne bir güneş katan gülücüğün,
Gözlerinde büyüdüğüm…
Sevginin buluta damla olduğu an,
Rahminde canın olduğum o an…

Yedi aydan az değil içinde,
Dokuz ay kim kimi çeker anne…
Gün geldi bana can derken ağladın,
Gün derken ağladım diye ağladın…

Hiç ben gülümsemeden gülmedin be anne…
Hiç benden daha önemli bir şeyin olmadı!
Yeri geldi babam bile hiçte sende,
En azından canından candım anne…

Hasta oldum yanı başımda yattın…
Yattığımda üstümü sen örttün!
Kimi kez yokluğumda vardın,
Aç kalmayayım diye aç kaldın anne…

Kelimelerin unutkanlığında sevgim,
Hayatın inişli çıkışlı merdivenlerinde…
Gözlerimin içinde güzelliğin,
Sıcaklığın soğuktan üşümüş avuçlarımda…

Anne!
Dünyanın en güzel kelimesi belki de…
Belki de senin en güzel kelimen yavrum!
Anne, yüreğini canınla sundun bana…

Kışım da ilkbaharımdın…
Güzümde yazım…
Sevdamın lokomotifi,
Canımın yongası…

Çılgınlık bu anne…
Canını verecek kadar bir canı sevmek…
Anne!
İyi ki tüm çılgınlığının sebebiyim…

Gözlerinde gülüşüme sevda yüreğin,
Acıma yangın bağrın…
Üzerime gölge, karanlığıma güneş,
Sen rabbimden hediye bir meleksin anne…

17:44 26.02.2007
Ömer KÜÇÜKKAYA