Çılgın Gönül Şiiri - İbrahim Coşar

Zamanla nefrete dönüşür bu aşk,
Yüreğine sığmaz bu kızgın gönül.
Sevgiyle kurulan bu kristal köşk,
Yandıkça büyüyor bu yorgun gönül.

Sevda denizinde düştüğümüz ağ,
Bu mu rüyalarda gittiğimiz bağ?
Sırrını ararken patladıkça dağ,
Susmayı unutmuş bu vurgun gönül.

Söyleyin neylesin bu şair adam,
Bir rüzgâr estirdin gam üstüne gam,
Bak uçtu üstümden sığındığım dam,
Kendisine küstü bu kırgın gönül.

Kadehim mey dolu içimde hoşluk,
Sandım ki yok oldu içimde boşluk,
Teselli de etmez oldu sarhoşluk,
Umutsuz bekliyor bu yılgın gönül.

Yarınlar karanlık fala bakılsa;
Yeşermez mi sevda tekrar ekilse?
Coşari, başına dünya yıkılsa;
Hala aşkı arar bu çılgın gönül.

26.07.2025/Samsun