Çileli Şiiri - Abdulkadir Karaman

Özlemden göz yaşlarım dinmez sellere döndü
Aşkım hüzünle açmış solgun güllere döndü
Düşünmedin karşılık vermeyi merhametsiz
Kâlbim vahasız kalmış, ıssız çöllere döndü.

Çileliyim çileli; sensiz divane, deli
Her an mutsuz oldum ben, seni sevdim seveli.

Teselli yok, azat yok, mahkum oldum hep sana
Ömrüm bitti, tükendim aşkınla yana yana
Bir dilenci misali yine geldim kapına
Bilmem ki seven yüzün neden ellere döndü?

Çileliyim ben çileli; aşkınla divane, deli
Her gün mutsuz oldum ben, seni sevdim seveli.

İnsafına kaldım bak, merhamete muhtacım
İnliyorum, sendeymiş tesellim, her ilacım
Gönül köşküme kurul; isterim, ol baş tacım
Rengi gülden gül yüzün niçin küllere döndü.

Çileliyim çileli; sensiz divane, deli
Her an mutsuz oldum ben, seni sevdim seveli.

07-12-1981/ Elazığ