Çile Çeken Kadın Şiiri - Suzi Ayyıldız

Geceleri taş kesilmiş gözlerin,
Uykunun bile unuttuğu bir kadındın sen.
Dizlerin dua içinde eridi de,
Bir kere bile kabul olmadın.

Saçların rüzgâra değil, kedere savruldu,
Ellerin sevdaya değil, yaraya uzandı.
Kaç kere öldün de dirildin,
Kaç kere sustun da kanadın?

Yorgun duvarlara yaslandı omuzların,
Bir şefkat dokunmadı kırık tenine.
Güneş doğdu her sabah ama,
Sen hep karanlıkta kaldın.

Kaç kapıdan döndü umudun,
Kaç sokak unuttu adını?
Kaç kere "Bitti artık" dedin de,
Biten sadece sen oldun?

Ama kadın,
Sen yine de düşmedin!
Düşseydin de sessizce kalktın.
Bağrında taş gibi bir acıyla,
Yine de diz çökmedin, yine de yıkılmadın!
Dünya sırtına çökse de,
Sen kendini taşımaya devam ettin!

Ve şimdi,
Bütün yaralarınla, bütün kırgınlığınla,
Dimdik duruyorsun hâlâ!
Ama biliyorsun, biliyorum, biliyorlar…
Hayat hep senden alacak, hiç vermeyecek.
Lakin sen her şeye rağmen mutlu ol! Kadın
Çünkü ;
sen anasın,sen eşsin,sen sevgilisin,sen yaşamsın. ve sen dik duracaksın eğilmeyeceksin....
Sen dünyayı doğuransın kadın...