Çile Şiiri - Osman Utkan

Haramdır gülmek bana ağlamaksa işimdir
Yüreğim yana yana dökülen gözyaşımdır

Ekmeğimiz hüzündür katığımız keder
Bitmez kışım uzundur tipi fırtına kader

Unutmak istesem de aklımdasın öylece
Bitti artık desem de kalbimdesin iyice

Kendimi kaybetmişim hatırlamam kimseyi
Ruhuma kaydetmişim kuşatmışsın her şeyi

Ne zor şey sensizlik zamanlar geçmez oldu
Çatıverdi susuzluk gonca gül açmaz oldu

Kokun hala üzerimde burnumda tütüyorsun
Meleksin nazarımda elimden tutuyorsun

Geldi ayrılık vakti sevgilim gitmeliyim
Tükendi ömrün nakti kendimi atmalıyım

Kimsecikler duymuyor feryadımı çağrımı
Kimsecikler bilmiyor ruhumdaki ağrımı

İki ay mutluluğa kendi ömrümü verdim
Ruhumu sonrasında çarmıhlara gerdim

Öldürdü çok defalar yarin hıçkırıkları
Çektirdi çok cefalar gönül kırıklıkları

Karşılık gelmeyecek ne yaparsam aşkına
Bir daha olmayacak girmeyecem köşküne

Acımı çekiyorum bağrıma vura vura
Yoluna bakıyorum adını sora sora

Ancak toprak son verir bu eşsiz ızdıraba
Ancak sevgin can verir şu kurumuş turaba

Ben öleyim aniden Ya Rabbim al canımı
Ben Gideyim faniden bırakıp sol yanımı

Çile ile yazılmış galiba alın yazım
Hasret ile kazılmış bitmeyen gönül sızım

Artık hekim olunmaz inleten bu acıya
Daha derman bulunmaz ağlatan bu sancıya