Çile Şiiri - Kenan Adsaz

Ne diye kanatırsın
kabuk tutmuş yaralarımı,
Çilesinde bir ömrün
eşiğinde intiharını...

Vurur kıyısına gönlümün
çöplüğü ile acıları...

De ki ey hayat
sen ne diye
meyledersin beni uçuruma;
Sen mi misin Azrail'im?
Yoksa ben miyim
yolcusu sevi ile mematimin...

De ki ey kaderim;
Belki de vakti gelmiştir ecelimin...

Ve ben bilemedim,
çözemedim dedikçe;
sen uyanırsın yine,
tüm iştahın ile
benim soluksuz kalışıma;
Ve ben habersiz bi amade ile
yaşarım o yok oluşun asudesini,
yine kendimle,
yine kendimsiz... K. Adsaz