Çıkarılamayan Kazak Şiiri - Musa Niyaz E ...

Penceremin buğusunda sakladım seni.
Dededen kalma antika bir halının eşsiz nakışında.
Görenler deli olmalı seni oralarda.
Akıl işi değil benimkisi oysa..

Buzdolabımda hâlâ duruyor parmaklarının izi.
Silemedim.
Kızdığını duyar gibiyim.
Kokun kokuma karışmışken,
böyle sevmedim.

Ayrılık hediyen bana,
ördüğün kazağım,
hâlâ üzerimde, çıkaramadım.
Naftalin kokusu eşliğinde veda ettin bana.
"Neden?" bile diyemedim.

Beyaz, kıvrımlı elbiseni seçmişsin, duydum.
Bu benim bir daha seninle olmayacağının kanıtı.
Dostlar söyledi—ne güzel yakışmıştır sana, bilirim.
Her kıvrımın ateş gibi.

Ben kalbinin yosun tutmuş haliyim.
O yüzden bu vedayı sana değil,
Karşımda duran bir aynaya yazdım