Çık da Gel Yanıma Şiiri - Serpil Çavuşoğlu

Görmek istersen şayet kendini,
Şems’i eş et, çık da gel yanıma.
Bir toz zerresi yükse sırtına,
Yükünü taş et, çık da gel yanıma.

Kederin susmuşsa sır yüzünden
Sırrını aş et, sar da gel yanıma.
Heybe dolmuşsa dünya közünden
Közünü boş et, çık da gel yanıma.

Dünya alırsa ferri gözünden,
Gönül gözüyle, çık da gel yanıma.
Kırk mum söndüyse bir nem yüzünden,
Düş gölgene, çık da gel yanıma.

Kelamı edersen gümüş terazi,
Kefeyi tart da, tez gel yanıma.
Açıp da görürsen bomboş elini,
İki yana koy da, özde gel yanıma.

Aşk lâl olmuşsa bunca hüzünden
Hüznü Hümâ et, uç da gel yanıma.
Hırka ile gideceksen şu alemden
Lokma pay edelim, çık da gel yanıma.