Ne Güzel Diyordun Gülerek Öyle Tabi
Gülmelerinin Ardındamı Kaldı Gönlünün Senedi
Ard Arda Gelen Ağır Hasarlı Trafik Kazası Gibi
Serersin salonun ortasına iki seccade, sen ve eşin, ev benim, akıl benim.Televizyon kapalı, derin bir sessizlik içinde “Allahu Ekber” dersin. duvarların zikri eşliğinde! Rahman ve Rahim Olan Allah'ın Adıyla. “Ancak sana ibadet eder ve yalnız senden yardım dileriz.” derken yüreğin bir huzurla dolar. Sonra düşünürsün: Ben eşime yanalım derken Cehennemi bahsetmemiştim… Ve devam edersin: “Bizi doğru yola ilet; kendilerine nimet verdiklerinin yoluna, gazaba uğramışların ve sapmışların yoluna değil.” Amin.
Beni de alacaksın Rabbim, belki o vakit sevinirim,
Gazze’nin düşen gözyaşında umut olup dirilirim.
Artık kim için üzülürüm? gönülden eririm..
Mazlum kardeşlerim gülsün yeter, ben de silinirim.
Sen ve ben.
Beraber yürüyoruz,
Belki de yol bize yürüyor sessizce…
Köyünün asma bahçelerindeyiz,
Toprak nemli, hava serin,
Bir yerlerden tandır kokusu geliyor uzaklardan.
"Namaz ve iman hakikatleri bir evliliğe girdiğinde, o nikâh artık sonsuzluğa uzanır; zira dünya evliliği geçicidir. Kim geçip biteceğini bilen bir evlilik yapmak ister ki?"
Ey Fesleğen...
Kim üfledi sana bu sonsuz güzelliği?
Hangi Kudret verdi bu nefes kesen kokuyu sana?
Her elimle okşadığımda başını,
Nasılda ferahlatıyorsun yazımı..
Parfümlerim tükeniyor her seferinde,
🌿 Ağaçlar mevsiminde meyvesini verir, hayvanlar yaratılış gayesini yerine getirir. Peki insan? İnsan hangi göreviyle varlığını hak eder, hangi meyvesiyle anlam bulur? İnsanın meyvesi yoksa, varlığı da kuru bir gövde gibi boş kalmaz mı?..
Kalır kalır..
Risale-i Nur der ki kalbine nur,
Umutsuzluk yerine sabır olur.
“Ben niye doğdum?” demez insan,
“İyi ki doğdum, şükür ki iman.”
Karanlık fikir söner gider,
Hep kötülük etmişim kendime, iyilik sanarak nefsimin vesvesesinde,
Kime iyilik ettim ben, beni kim koruyacaktı o karanlık hevesinde?
Hep unutmuşum özümü, gafleti zikir bilerek,
Vah kafam! Hatırladığımı sanmışım, ya beni kim hatırlayacaktı?
Bir kere olsun kusur aramamışım kendi nefsimde,
Nasıl ki kiracı, bir gün çıkacağını bildiği eve masraf yapmaz; insan da dünya hanında kiracıdır, asıl evi olan ahirete yatırım yapmalıdır. Cihat E.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!