Boş ver
Giden gitti artık
Dönmez geriye
Bölünmüş bin parça
Umuttan ne hayır gelir ki
Olur olmaz konuştular arkamdan
Yad eller arasam da duymaz çağrımı.
Döndüm ben de aya yüzümü, açtım bağrımı.
Bir nefesti aradığım.
Sayfalar dolusu bilgi değil senden.
Sen bunları nereden bileceksin zaten ?
Kaybolup kendimi aradığım her gün,
Bir yol buldum sandım, yol..
Tutturdum başında bir türkü,
Bin tane dertten çıkmış mintanımı,
Astım bir ağacın dibine,
Ağır ağır yol almaya çalıştım.
Yolda üstün başını kirletme diyenlere inat,
Hepimizin umudu,
Gözünü dünyaya açan yavruların,
İlk merhabasını demesine kadar geçen zamandır.
Cumhuriyet; ilerlemek ve ayağı takılsa da bir yerde,
Yine ayakta kalabilmektir.
Cumhuriyet; mutluluğun küçük ellerde kumdan kale yaptırdığı çocukluk zamanlarında,
.
Ne kalmayı öğrenebildim
Ne tutabildim sevdiklerimi
Yalnız gezen göçebeydim
Gurur duyarak yaşardım
İyilik yanımdan geçmedi
Önümüzde koskoca duvarlar..
Ulaşmak mümkün değil.
Bu ne kötülük!
Adil değil bana
Reva gördüğü kaderin.
Dinle, bu ses içinde.
Hangi kırgınlığın var?
Karşındakini kaybetme!
Serde iflah olmazsın.
Dertten kurtulmaz ruhun.
Cengaver zamanımda girdiler kanıma.
Kaybedecek şeyi olmayanlar,
Artık bir elin beş parmağından daha fazla.
Kulağa hoş geldi düşününce cesaret.
Ama gözü karartıp kayıplarda gezersen,
Nezaketten haber alamazsın zamanla.
Varlığın dert, yokluğun da..
Üstüme sinmiş kokun.
Şimdi bana kal desen?
Ve senden hiç gitmesem.
Deva olur muydu bu ?
Ya da savrulan eller..
Ben ne savaşlar gördüm meydanlarda
Yürekle değil akılla kazanılan
Ben ne savaşlar gördüm
Gözlerden akan umarsız göz yaşı gibi
Göz pınarlarıma dolan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!