Cihan Beyaztaş Şiirleri

Kalibresi küçük umutlar taşıdık, utanmaz ellerimizde
Gece vurdu anlımıza, kan revan kaldık
tütün sardık, düşlerimizi çaktık ardı sıra…
Ağladık, dağlara yaslanarak
pas tuttu gözlerimiz…
yapış yapış dilimiz, uzun kirli sıfatımız

Hayret belirten ünlemlerin,
acı çığlıkların
yarının ve yarına gidecek olanın
Geride kalanın
sesi boğazına dizilen efkârlı anların.
Kadehlere çarpık sözlerin

Uzun zaman oldu sokaklara savrulan ışıklar gibi düşmeyeli kaldırımlara, adressiz insanlarla tanışmayalı. Yüzlerindeki mavi hüzne tanık olmayalı…
Kim bilir çok olmadı belki?
Tökezlemiş anıları, ince bariton hüzünleri
kısadan hisse hikâyeleri dinlemeyeli…
Acılı mizansenleri kurak gözlerine düşmeyeli
ve tanık olmayalı endişeli suretlerine…

Sesini çarp anlıma
dağılsın benliğim
yüzüme gül
gözlerini kısarak
ve
yürü iki adımlık sokağımızı

Upuzun bir ses yükselir
kör karanlığın
demir parmaklıkların ardından
sonra bir sigara yakılır
hani derler ya, tek nefeste yarılanır...
Ha işte ondan!

Ne diyorduk en son;
Sözsel anlatılarının, arayış sınırlarımı tatmin edemediğini,kendi kişilik kurgunun olay örgüleri arasındaki büyük çelişkilerin gözümden kaçmayacak
kadar ayyuka çıktığını, baktığın yerle durduğun yer arasında kordinant problemi olduğunu,sevişmeden önce çevreye verdiğin görüntü kirliliğinden dolayı
kimseden özür dileme gereksiminde bulunmadığını,herhangi bir toplumsal soruna refleks gösterip yaşam belirtisi göstermediğini,kitap okumadığını,dişlerini
fırçalamadığını,filmleri atlayarak izlediğini, televizyon tarihinin en malca organizasyonlarını aynı mallıkta takip edip bir üst mertebe mallık haliyle
arkadaşlarına anlattığını,kimin tarafından yazıldığı belli olmayan elden ele,dilden dile dolaşan anonim üretimlerin müptelası olduğunu, saçlarına,

Gittiğin şehirleri merak ediyorum.
Yağmurdan nasibini almış sokakları, postallı korkular görmüş duvarları, portakal çiçeği kokulu kadınları var mı?
Soluksuz okuduğumuz kitaplar gibi köşelerde yer edinmiş darmadağın haller çarpıyor mu algıda seçiciliğine?
Gittiğin şehirleri merak ediyorum…
Otobüsler hala geç mi geliyor, martılar yine bildiğimiz gibi mi?
Sevdiğin çocukların sümüklü halleri, kör bir düşünceye bel bağlamış insanlarda daha temiz geliyor mu hala?

Yabancı imgeler,halüsünatif histeriler
ve ağır bir psikozun son demleri...
Tavanlar ve tabanlar aynı noktada kesişirken,
retinamı parçalayan silüetin
ve arkası gelmez yanlızlık sanrıların dolup taşıyor...
Uzun uzaklıklar hayal ediyorum