Çığlık Sessizlikte Saklıydı

Konuşsam,
sözcükler yaraya tuz...
Sussam,
sükût boynuma ip olur.

Gözlerimde kırılmış bir sessizlik,
bakan duyamaz.
Kalbim, çatlamış bir cam
dokunan, kanar...
Bilmez.

Kimse bilmez
bazı gecelerin ne kadar uzun sürdüğünü,
bir duvarın nasıl konuştuğunu
ya da bir yastığın
kaç gözyaşı sakladığını...

İçimde bir çığlık,
sessizlikle saklambaç oynuyor.
Ve ben, her oyunda
biraz daha eksiliyorum.

Ve kimse fark etmiyor:
Sessizlik bazen bir mezardır.
İnsan, konuşamadan da yok olur.
S.GÖL