Şiir bu ya!
Bir şehir oluveriyorsun
Deli boranlar dövüp geçiyor bedenini...
ben ki denize kıyısı olan yanınım senin...
yüzümü döküyorum her sabah dalgalara
geceleri duvarlarına afişler asıp kaçan benim
benim ayak seslerim suspus olmuş sokaklarında yankılanan...
meydanların boş
yıldızlar kalabalık
bir çelişkinin dönemecindeyim
içimin şiirlerini dökmek geliyor bu gece kaldırımlara
devrik cümleler ku ...
O kadar saf ve temizki anlatamam şiirleri tutku haline getirebiliyor insanı o belki bilmiyor fazla benim onu takip ettğimi ama onun okumadığım şiiri yok tarzını çok seviyorum...
Merhaba dostum...