Çiçekli Yol Şiiri - Mehmet Ertürk

Kimi kimsesi olmayan bir genç, çiçekler elinde,
Bekler sabahın yedisinde, yine aynı yerde.
Ümidi kesilmiş gencin, daha on yedisinde,
Kalakalmış çiçekler elinde, bahçenin birinde.

Kalbi kırık bu gencin, kimse onaramıyor.
Ne de olsa yalnızlık bu, çözümü kolay olmuyor.
Genç seviyor, delicesine seviyor;
Kız, gencin gözlerine bile bakmıyor.

Akıllı olsa da bu genç, sevmeyi durduramıyor.
Yine aynı yerde, aynı kızı gözlüyor.
Olmayacağını bile bile bekliyor...
Genç, ne kadar akıllı olsa da; aşk, aklı değil, kalbi dinliyor.