Çiçek kokulu Şiiri - Kenan Gezici

Öldü mü gönlüm neden bu kadar aç.
İçimde var, bana uymaz bir sessizlik.
Ayak üstü geçti, duraksız mı yaşadım.
Hiç olmadı mı ki mekânsız bir de vaktim.
Ben her şeyi kendi kendime mi yaşadım.
Geçmedin önümden, edan şimdi niye yok.
Hiç değişmemişsin sen, neden dedirtmedin.
Vakit yok biliyorum, bildiğin gibi her şey.
Gölgeler gibi olduk içimiz, dışımız saydam.
Gelip geçti içimizden, biz farkında olmadan.
Göğe bakmadık şöyle seninle doyasıya.
Senin gözlerinle bakmadım mesela maviye.
Bir kaçamakla, ellerinle dokunmadım papatyalara.
Hiç görmedim benim gözlerimle bana baktığını.
Sade ben mi sevebilirdim ikimizin yerine.
Doya doya, içten içe öylesine değil gönlümce.
Ölürsem belli, hasretinden ölürüm.
Çalmasaydı keşke yıldızlar gözlerini.
Ve bende bıraktığın ışığı.
Seni anlatan nede çok şiirler yazdım.
Seni bilmeden, seni görmeden.
Kenan Gezici 13/11/2025