Yokmu hiçbir ümit ışığı
Karanlıklardasın canım
Tamam diyorsun her defasında
Yine dünde senin aklın
Bak geçiyor zaman öyle yada böyle
Ne olur birazcık gel kendine
Büyüdün artık sen çocuk değilsin
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta