Onunlayken hep çiçek isterdi
Bir çiçekle kadın bağdaşır çünkü
Naif ve zarif olmak
Bir kadınla çiçeğe özdeştir
Almadım hiç ona
Nedenini bende bilmiyorum
Hep çiçek resimleri gösterir
Susup ses çıkarmazdım ama
Gül, papatya ve karanfil vardı
O sadece zambak isterdi
Aslında almak benim içimde de vardı
Ama bir türlü alamadım sevdiğime
Bir gün hastalandığını öğrendim...
Çoktan ayrılmıştık ama
Ben sevmeyi hiç beceremedim
Bir adım atacak ayağım vardı ama
Geldim sonra yanına hüzünlü hüzünlü
Koyduğum zambağı mezar taşına
Canken vermediğim zambağı
Şimdi ona vermek ne anlamsız
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 14:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!