Üzgünüm ben yine durgun!
gözlerim kan çanağı gecenin hangi vaktındeyım bılmıyorum
çözemiyorum gözümden yaşlar süzülürken göremiyorum
ve aklım uyuşuk zaman öylesine durgun tüm kasveti üzerimde
bedenim yorgun ve uykusuz kapakları cıvalanmış gözlerimin ağır
uykularım kaçıyor rüzgarda bulutlar gibi bölük pörçük
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
