her gidişe dönüş,
her düşüşe el,
her ağlayışa mendil,
karanlığa kandil.
çamura kürek,
öyle uzaktasın ki,
çok baharlar geçti,
sensiz ve çiçeksiz.
öyle uzaktasın ki,
ne kışlar geçti karsız.
öyle uzaktasın ki,
ve toprağa düşmüş bedene,
"öz" veda ediyordu,
gün batımı eşliğinde.
ve "öz" bedenden,
sessizce uzaklaştı.
geleceğimizdeki,
gökte,
süzülen beyaz martı,
karanlıktan çıkmış günün,
sokakları üstünde,
çığlık atıyor.
çığlığında sana çağrı var.
sisler arasında,
gölgelenmiş,
kayıp ağaçların,
altındayım.
havada kasvet var.
ve ince ince,
yürürüm,
güneşe bakmadan,
gözüm kamaşmadan.
gölgeden,
çünkü sıcak var.
ıhlamurlar altında,
bir dokunuşla,
zincirler kopar,
halkalar saçılır yere.
haykırışım;
-özgürlüğe selam!..
ile sürer.
belki de yalnızlığın adıdır,
uçsuz bucaksız ovada,
tek ağaç kalmak...
belki de yalnızlığın adıdır,
uçsuz bucaksız okyanusta,



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!