Avucundan su içtiğim bir çeşme vardı
O ne ihtişamlı bir akıştı, çatlayan toprağa inat
Düşlerim akıyordu oluğundan
Ve ben içiyordum ellerinden kana kana
Aşinasıydı bu patikalar, bu keçi yolları
Çatlamış nasırlarına yalın ayakların
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta