"Ceset Gibi Gezenler İçin Bir Uyanış İlâhisi"
Gezegeni geziyorsun,
Et ve kemikten örülmüş bir ceset gibi
Ne bir nefesin farkındasın
Ne de bir sözün ardındaki hakîkatin...
Söyle,
Seni İNSAN yapan nedir?
İNSAN mısın?
Yoksa hâlâ İNSAN olma yolunun başında mı sürünüyorsun?
Ey dünyanın en güzel,
En yakışıklı cesedi,
Zannetme ki güzelliğin tenindendir
Zannetme ki yakışıklılığın suretindendir
Cesedin güzel olabilir,
Ama İNSAN olmak başka bir cevher ister...
Çünkü İNSAN:
Benlikten sıyrılmıştır
Bencilliğini kurban etmiştir
Nefsini semâya gömmüştür
Hayvani arzulardan arınmıştır
Akla yakındır
Mantığa dosttur
Bilime sığınır
Fenne secde eder...
İNSAN:
Sevgiyle yanar
Merhametle ağlar
Vicdanla dirilir
Ahlâkla yükselir
Erdemle parlar
Namusla yürür
Şerefle konuşur
Onurla yaşar
Haysiyetle ölür
Edeple var olur
Terbiyeyle doğar her sabah...
İNSAN:
Hak bilendir
Hukuk gözetendir
Adaletle tartandır
Rızalıkla paylaşandır
Gönüllere girmeden
Hiçbir kazancı helâl saymaz
Çünkü o,
Alın teriyle yoğrulmuş
Emeğin ekmeğini bölüşen bir candır.
Şimdi sor kendine:
İNSAN olmak mı yakışır sana
Yoksa et kemik yığını bir ceset olarak
Boş gözlerle gezegenin gölgesinde kaybolmak mı?
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 12:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!