yıkılıp kalmışım köşe başında
hayalin duruyor şimdi karşımda
sana vurulmuşum kırklı yaşımda
gidişinle sıkma kal ankara da
gidene kal demek engel gurura
görenler bakıyor el beni kınar
yaradan sevgimi böylemi sınar
münafık sözleri insanı yıkar
yolunu beklerim ben yeşil gözlüm
kaş altından sende bana bakardın
Ani karar ile döndü
Umutlarım bir bir söndü
O gün bana kara gündü
Uzaktan göreyim yeter
Sözler verdim ikna olmaz
yaktı beni zülbüyemin gidişi
sedye ile ambulansa inişi
şimdi benim hayatımın bitişi
tutmadı dizlerim yıkıldım kaldım
iki oğlum bir kızımın anası
bir kere gördüm ya güzel yüzünü
mutluluk kapladı iki gözümü
unutmuşum söyleyecek sözümü
hayalimde vardı yok dedi bana
bir gülüşe verilmez mi bu canı
Sigarayı derman sanmış kendine
İçiyormuş şimdi sorun derdine
Fayda olmaz hiç bir zaman ferdine
Dostluğundan uzak kaçın gardaşım
Dumanını çekip zehir almazmı
görenler bakıyor el beni kınar
yaradan sevgimi böylemi sınar
munafık sözleri vallahi yıkar
yolunu beklerim ben yeşil gözlüm
kaş altından sende bana bakardın
Nasıl geçti bilmem kırk küsür yaşım
Erken yağdı karlar ağardı başım
Yüzler gülmez oldu çatıldı kaşım
Karşıma geçip de durdun be yıllar
Yüze dost oldun da peşimden düşman
Belli etmedimya içimden yandım
Bir başıma şimdi dikildim kaldım
Derd ile cefayı birlikte aldım
Ciğerim yerinden söküldü yarim
Hayalin karşımda artık duruyor
İçerim sızladı elveda derken
Umutlarım birer birer biterken
Kapıyı kapatıp dönüp giderken
Gözlerimden yaşlar döküldü yarim
Belli etmedimya içimden yandım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!