Çerkes Kızı ve Bayram Ağa

ben de bir zamanlar mutluydum
bayram ağa'nın eski radyosundan
kıbrıs kanallarını dinler
yıldızların denizden ayrıldığı çizgiyi izleyerek
uykuya dalardım
çam ağacının dalları altında

korkardım koca alemden
sonu tanrıya varan evrenin
haşmeti titretirdi kirpiklerimi
bilmezdim anlamını
yolun karşısındaki mezarlığın

başımı güvenle yasladığım
çizgileri yaşanmışlıklarla kutsanmış
güneş saçlı, elleri kınalı
bir çerkes kızının kucağında
uykuya dalardım

gecelere karıştılar sonra
bu sefer onlardı uykuya dalan
çerkes kızı ve bayram ağa
toprağı öpen dizlerimin
bir karış altında

sabahı bekliyorum
uyanırlar belki diye
radyodan sesler gelmeye devam ediyor
yıldızlar denize karışmaya başlıyor
ve ben hâlâ bekliyorum
artık ağlamaya başlıyorum.