Cerceve Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Bir Çerçeve Kadar Uzak

Uğurlanamayan – Samira’nın Şiiri

salonun köşesinde hâlâ duruyor o çerçeve.
bir zamanlar yan yana durduğumuz,
şimdi ise aramıza yıllar sığdıran o fotoğraf…
gülümseyen iki insan.
biri gitmiş,
biri gidememiş.

bazen göz ucuyla bakıyorum sadece.
bazen dayanamayıp,
önüne başka bir nesne koyuyorum.
ama o hep orada.
tıpkı senin içimde durduğun gibi—
dokunulmaz, silinemez,
ama artık gerçek de değil.

çerçevenin camı tozlanmış.
ama içindeki anı hâlâ keskin.
o gülümsemenin hangi gün çekildiğini hatırlıyorum:
senin gitmeyi ilk düşündüğün gün.
ama ben bilmiyordum.
gülüşünü “varlığa” saymıştım,
meğer vedaya hazırlanıyormuşsun.

şimdi o çerçeve,
beni değil seni koruyor.
çünkü ben orada hâlâ kalmaya çalışırken,
sen çoktan çıkmışsın o kareden.
sadece fotoğrafta kalmışsın,
ama içimde bile silikleşiyorsun yavaş yavaş.

kırmak istemedim.
çünkü o çerçevenin camı değil,
ben kırılırdım.
kaldırmadım.
çünkü her yokluğun yerine
bir hatıra koyamam.

bir çerçeve işte—
ne kadar anlatabilir ki iki insanın suskunluğunu?
ama yine de
oraya bakıp seni görebildiğim tek yer orası kaldı.
ve ben,
bazı günler sadece o fotoğrafta olduğumuz gibi
yan yana hissedebilmek için
gözlerimi bile kırpmıyorum.