Cengiz Yazıcı Şiirleri - Şair Cengiz Yazıcı

Dön,
Dönebildiğin kadar.
Kimse karışamaz,
Tercih senindir.
Dön.
Çünkü; gideceğin, en son yer,

Bakma bana,benden adam olmaz.Ben bir eşkiyayım.
Öz vatanımdan sürülmüşüm.Artık başka diyarlardayım.
Dağılır sandığım dağılmayan.Duman duman efkarlardayım,
Suçlu ben değilim.Suçum bağlanmaksa ben artık firarlardayım.

Dönüşüm yok.Ben dönüşü olmayan zorlu yollardayım,

Bir anlatsam yüeğimde neler var,
Hani, seninim diyen o nazlı yar?
Şu ömre kimbilir daha neler sığar.
Düşenin dostu olmaz dediler.

Bir vefasız viran etti hanemi,

Bu gün;
Hasretine yenik düştüm.
Aklım, çarşı iznindeydi,
Düşüncelerim ise firarda,
gülüm.

Önce ılık bir nefes gibi tenimde,
Sonra bütünleşiverdik yüreğimde.
Bu bütünlük az geldi paylaşmalıyıdık,
CEMRE olduk, havaya düştük seninle.

Önce havayı ısıttık kurt kuş uyandı,

Olsaydı, Hoca olurdu.Göle maya çalmakla.
Yada, Ferhat.Koskoca bir dağı yarmakla.
Ya, Napolyon'a ne demeli,
Adam, gece gündüz, para saymakta.

Mimar Sinan, sanki çokmu akıllı.?

Hani söz vermiştin beni taşıyacaktın.
Çokmu ağır geldim sana, anlatsana.
Kullanılmış bir paçavra gibi sen beni,
Böyle çöp kutusunamı atacaktın.

Oysa cüzdanın olmalıydım,

Duygular parsellenmiş, satılıyor.
Deniz manzaralı, ruhlar kiralanıyor.
Bunların altında, hep para yatıyor.
Dünya, Benim Dünyam Değilsin.

Kalmamış doğruluktan, tek bir eser,

Seni sevmek, sevmek değil ibadettir.
Sensiz hayat olsa, adı felakettir.
Sevgin ise bana onurdur, şereftir,
Seni sevmek, sevmek değil ibadettir.

Allah övmüş yaratmış,

Hiç kimseye zararımız olmaz.
Değil zarar, kılına dokunulmaz.
Birileri, bizi tam tersi tanır,
Bizde, ölenlerin ardından konuşulmaz.

Bir adım daha önündeyiz hayatın,