Cengiz Özkan Şiirleri - Şair Cengiz Özkan

ölüm gibi olsa aşk
ölüm gibi gerçek
ölüm gibi dönülmez

toprak gibi olsa aşk
kendinden yaratsa

terk ediyorum artık bu şehri
birikiyor leş kargaları
umut kırıntılarımın üstüne
ve dönüp bakarken ardıma
elinde sinemdeki okun yayı

Sildim seni defterimden biliyorsun
Cevap vermem artık neden arıyorsun
''Dönecektir'' diyorsan yanılıyorsun
Sensiz de yaşıyorum. işte görüyorsun!

Bunca çile çektirdin değdi mi yani?

Güzelliğin geçicidir, güvenme,
Ne ben böyle kalacağım, ne de sen.
Safir gözlüm, gel aşkıma direnme,
Ne ben böyle kalacağım, ne de sen.

Sırma saçın tel tel olur, dökülür.

Sen yanarsan kül olurum
Sen gelirsen yol olurum
Sensiz durmam buralarda
Denizlerde sal olurum.

Çelikten bir hançer olsan

Kader torbasından çıktın karşıma
Şaştim kaldım bu ne hal diyemedin
İmkansız bir sevda saldın başıma
Gerçek değil bu hayal diyemedin

Sen bir nazlı ceylan ben sana aşık

ey benim sevdam
büyüksün sen
koysam başımı
ayaklarımın altına
uzansam,
uzansam

Gel yanıma, kaçma, gül yüzlü yarım,
Söyle senden başka var mı sevdiğim?
Koy başım dizine, dağıt efkarım,
Söyle, senden başka var mı sevdiğim?

Gitmez ki, hayalin bakar gözüme,

Sen daha çocuksun
Açmamış tomurcuksun
Anlayamazsın
Bilemezsin
Gördüğün çiçekler
Ne büyük fırtınalardan geçtiler

Nasıl dayanırım, ben bu hasrete,
Sensizliğe saldın; gidiyorsun can.
Bir umudum vardı bu yaz mürvete,
Ellerimden aldın, gidiyorsun can.

Bir düzen vereyim dertli sazıma,