Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Ey Yüce Peygamberim! .. Ey Canların Cânânı;
Terketti akl-ı selîm, dünya denen virânı.
Gör ki; devr-i cehâlet, yine sardı cihânı;
Ne Lût kavmi yok oldu, ne Medyen, ne Semûd'lar
Sanki hepsi yaşıyor, dimdik ayakta putlar.

Öyle bir gözyaşı ver ki Yâ Rabbî;
Aklansın.. Ölümün kara düşleri,
Korkuları, umutlara döndürsün.
Rahmetinle, her damlası
Cehennemler söndürsün...

Kölelik ettikçe, biz nefsimize;
Alıştık.. Ahlâktan, dînden tâvize.
Ey Yüce Rabb'imiz! Ne oldu bize,
Ne oldu da böyle.. Unuttuk Seni..

Duygumuz körlendi, hevâ heveste,

Çilen dağlar olsa, yolun düz gelir,
Karakışlar, bahar gelir, yaz gelir,
Dertler sana, ödül gelir, haz gelir,
Yüreğinde 'Allah sevgisi' varsa...

Kalp gözüne, kara günler, ak gelir,

O'nun birinci ismi, isimler sultânıdır,
Her ânın, her mekânın, her cânın cânânıdır,
Kur'ân'da ilk âyetin başlangıç kelâmıdır,
Her zerre ''ALLAH'' diye, O'nu söyler durmadan...

Vârettiği herşeyi, ayırdetmeden gören,

Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı? ..

Ey! Kara düşleri, aklayan gece,
Nûrunda günahlar paklayan gece,
Ey! İçinde bin ay saklayan gece,
Sende nâzil oldu, Hazreti Kur’ân,
Kâinat görmedi böylesi gufrân…

Bir insan ki; yenilmez, ne kalem, ne tüfekle;
Ne saray sofraları, ne kuru bir ekmekle.
Bir insan ki; dünyada, korkusuz bir yürekle,
Allah'a vekîl olur, Kurân'ı yaşadıkça...

Bir inanç ki; sarsılmaz, ne tayfun, ne tûfanla;

Selâm Sana, Âlemlerin Rahmeti,
Gönüllerin, iki cihan serveti,
Yedi katlı semâların zîneti,
Selam Sana, Yâ Muhammed Mustafa.

Selâm Sana, âlimlerin yücesi,

Rızâ-i Bârî’den çıkarak yola;
Kur’ân’a bir ömür, verdin Gönenli,
“Allah” diyen, zengin fakir her kula;
Gönlünü post edip, serdin Gönenli…

Kendini yıllarca, yollara vurdun;