“Her şeyin bir sebebi vardır.” derdi iç sesim...
Henüz ölmeden evvel...
Beni o bile anlamazdı kimi zaman...
Anlaşılmaz cümleler kurup, kafamı daha çok karıştırırdı.
Mecbur kalırdım,
Dinlerdim çoğu kez...
Bu cinayet!
Benim ilkim değil...
Daha öncekiler,
Daha kasvetliydi...
Aşamalı bir dirayet evresi geçirdim.
Belki de
Artık emin adımlar atmaya korkar oldu düşüncelerim...
Hemfikir olduğum şahıslar, terk etti şahsını...
Yaşını alan gidiyor...
Gülünmüyor akşam vakitleri...
Köleleşen zaman dilimleri ve de
İnatlaşan ajans haberleri bitmedi...
Bu dünyada kadın olmak, ilk insandan bugüne kadar süre gelen zaman zarfında
hep büyük bir mesele olarak kalmış ve asla çözülememiştir. Birilerinin işine
gelmemiş, korkmuş, çekinmiştir. Kadınlardan bu kadar korkmayın! Onların
önünü asla kesemezsiniz! Sorarım sizlere! Bir tual de bütün renkler aynı olsaydı,
manzara diye bir şeyden söz etmek mümkün olur muydu? Yani o tualdeki eserden
geriye ne kalırdı? Tanrının en büyük eseri, insanlar! Söylemleriniz, zihniyetinizi
Kaf dağına selamlar! Sizin oralar bugün yağışlı. Size kalsa ıslanmazdınız da…
Oysa fabrika yolları çamurdur ve akıbetiniz de farksızdır. Bu ahvalin nihayetine
inansanız da inanmasanız da… Elbett e insanız. Kötüye bile acır vicdanımız. O
denli gülünmüyor böyle vakitler, ağız dolusu geniş geniş… Can’a zarar gelmesine
alkış tutamıyoruz. İster incinmiş olalım, isterse incitmiş…
Dipdiri duruyor kalbimdeki yara yeri.
Biri bahsinden bahsetse,
Kanıyor!...
Biri benzer olaylara şahit olsa,
Kanıyor!...
Biri oturup dinlese,
Eli kapıda onca mesele arasında kaygıdan gebermemek çok zor ama hayatın devam edişi güçlü olmamı öğütlüyor! Ve anlıyorum ki, zayıf olmak lüks! İdame ettirmem gereken bu ömrün her satırında virgülleri başkaları, noktaları ben koymuşum! Yüreği ağzında gezen hevesim, her yolun sonunda artık rastlantısal değil örgütlenmiş sorunların meydana geleceği korkusuyla yaşıyor. Yaşıyorsun ama tabii buna yaşamak denirse! Mücadele ediyorsun ama tabii buna değerse! Ey nefes alıyor olmanın diktiği tohumlar hey! Zamanın geldi de geçiyor! Artık fidan ver!
CENGİZ İNCEER I PORTAKAL AĞACI KİTABINDAN
Eğer o kalbin anahtarı yalnızca bende değilse ikametimi alır giderim! Ne
ikinci olmayı yeğlerim ne de aracı!
CENGİZ İNCEER I PORTAKAL AĞACI
İçten bir ‘’merhaba’’ deyişe hasret kaldı mimiklerimiz…
CENGİZ İNCEER I PORTAKAL AĞACI KİTABINDAN
Hayat bu,
Yaşasan da yaşamasan da geçiyor.
Her gün,
Bir kapı diğerine, diğeri ötekine açılıyor.
Açılmadığın da eyvah!
Bir bunalım daha başlıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!