Çengelköyde bir sabah

Çengelköy’de bir sabah, sis
Boğaz’ın tenine dokunur,
yavaşça, bir sevgilinin gölgesi gibi dans eder.
Yüreğimde demirden bir irade,
parlar, kırık bir aynada dünya uyanır.
Kaldırım taşları fısıldıyor,
her adımda bir zafer,
her çatlakta bir yemin.
Sen ateş, ben küller,
ama bak, her sabah yeniden doğarım,
bir martının kanadında,
Boğaz’ın tuzlu nefesinde.
Kandilli’den rüzgâr süzülür,
umudu denize bırakır, bir mektup gibi.
Martı çığlık atar,
özgürlük geceye karışır,
yıldızların sessiz alfabesinde.
Kalbim, inatçı bir nabız,
zincirleri kırar,
sokaklarda gençler koşar,
hayata haykırır,
gerçeğin yüzüne bir gülüş fırlatır.
Ne var, ne yok, gerçek?
Sana da bir yara düşer elbet.
Üsküdar’ın ışıkları geceyi destanla örter,
bir balıkçı, sabrın adını fısıldar,
zamanla gelir her şey,
zamanla, bir dalganın kucağında.
Demirden irade gökyüzünü yırtar,
yıldızlara dokunur,
parmak uçlarımda evrenin tozu.
Biz bu hayatın iziyiz,
her nefeste yeniden,
sonsuz koşarız,
Boğaz’ın sularında,
bir şiirin son dizesinde.