Annemi hatırlıyorum bahçede beni ararken.
Ben erık ağacının yapraklarına gizlenmiş,
Elinde kocaman bir ekmek dilimi,
Üzerinde sürülü margarin,kırmızı toz biber ve tuz,
Bağırıyor oğlum gel bari bunu ye,geberecen açlıktan,,,
İskambil kağıtlarından yapılan
Kuleleri bilirmisin sen,
Hani üfleyince yıkılcak,
İşte öyle hissediyorum kendimi;
Yorgun ve bezmiş hayattan,
SANA VEDALAR
Her bu son dediğimde
Yeniden başliyor vedalar,
Bitmiyor ki mücadele dert,
Dert tasa keder elem.
Her bu son dediğimde,
Sıcak çölün ortasında,
Susuzken,ölüme bir adım kala,
Bulmuştum seni suyum
Tam yaşama dönerken.
Serapmışsın,buhar oldun birden,
DUYGUSALLIĞIN YOĞUN YAŞANDIĞI ANLARDIR DİZELERİN KALEMİN UCUNDAN AKIP ÇIKTIĞI SAYFALARA RESMEDİLDİĞİ