Cemal Nalcı Şiirleri - Şair Cemal Nalcı

bir hamal vardı! ..
yükü hayattan hamal
yükü insanlık...
nedense ona verilirdi
yükün ağırı,
yolun yokuşu…

salık ver,
dümensiz olsun rotan...
bekleme...
beklentisiz ol hatta,
gelmeleri için de durma ha...
gelmek isteyen gelir...

yansımanı görürsün
ayna da...
önce;
şaşkın ve anlamsızdır yüzün! ..
dönersin…
bir sola, bir sağa

o,
kendi kadar kendini taşırken
umudun yalnızlığında
onsuzluğu yaşıyordu...
bakışları,
ardı ardına gezindi

ve günü değil konuşmanın…
susalım söylesin gökyüzü! ..
kar,
yağmur,
güneş…
dilediğini ikram etsin…

banu’ya...



elele tutuşup yürüyemezler
deniz ve ay

depremde;
türkiye’de ve dünyada
yitirdiğimiz insanlara


bu gece;

geç değil,
gecenin bilmem kaç vaktinde
yalın ayak yürümek
ıssız sokaklarda
gönül rotasına...
geç değil,

öğretmenlere…

sana;
bir takvim yaprağına mecbur kalmadan
gelmek isterim...
derste,

babamdan
oğluma...

sonbahar yeşili gözlerinde öyküler
kimi;
aç kalmış sokakların mavisi,