Acılar bir perde oynanmakta olan sahne,
Belki son belki ilk
Giden yaralar acılar karalar;
Kapı kapandığında kalbin sabahı görmeyen aksamlar kadar darmadağın,
Üstsüz düşünceler sahipsiz akımlar,
Zorda olsa yalnızlık ta yaşananları anlatırlar.
Ayrılık neden sana dokunur ki,ben herşeyimi yokuşlarda bıraktım,evet bu şehrin en dik yokuşlarında,birde kayboluşlarım oldu o şehirde,gökyüzünün en mavi tonlarını bıraktım şehrin masum kalabalıklarına...ya sen saklanmalrını,yıkımlarını hediye ettin zavallı şehre...bense bu şehirlerde hep sevdim seni.ençokta neyi biliyormusun gökyüzünde martıların süzülürken şehre bakışlarında ki özgür seni...sen tüten bacaları...en sonunda bu deli sevda aklımı aldı,ben şehir oldum; nasıl olur oldum işte; delilik değilmi; sevdaya bulandınmı herşey olursun bazen şehir bazen ülke ya da goncada açılan bir ikinci çiçek olursun; olurmu olur işte...o şehirmi nerde,işte en özelide bu; şehir yok coğrafyası yok,sen hele bir ses ver neredeysen,şehir kolay sev yeter ki..şehirlerin hepsi bir ben nasıl olsa,nereyi yaşamak istersen o şehre göre bir aşk bende yeter ki sen iklimini belirle...yeter ki sev sen bir kerede olsa sev lütfen.
Sen ne zaman düştün hayatıma?
Hiç haber vermemiştin gittiğini,
Gelişinde gidişin gibi.
Bir kalp bıraktın silinmiş hatıralarla dolu,
Hiç dönüp sormadın mı hayata; neden kopardın beni,
Biz yok muyduk sayfalarında küçük bir mısra,
Tam bir hasret türküsü, bazen bir buhran, bazen bir sadakat. Hayat acımasız, insanlar anlamsız.
Yaşamın kuralları sana bana göre değil, hasretin çomağına göre. Bazen kederli bazen elem yüklü,
Halbuki duman kadar sisli rüya kadar sanal
Yaşantımız, bir nokta kadar kısa.
Acımasız ihtiraslar ve yaşanması zor şehvetler her yerimi kaplamış, bizi ağ gibi örmüş.
Meğer ne örümcekmişiz, ne kadar acımasız bir masum can bekler gibiymişiz.
Krokisini çizemediğim hayallerim
Yok olmaya yüz tutmuş İnançlarım çaresiz,
Bir ben amaçsız,
Bir de kulaklarda tını olmuş nefessiz nağmeler.
Zor yaşamı bazen bu kelimelerde aramak,
Hayatı bazen boş şamdanlarda yakalamak,
Erken geldi fırtına
Ne yapacağı belirsiz bir tavırla
Rüzgarı beline dolamış
Ayak sesleri uzakları sıyırırcasına
Yorgun şehrin yürekli süvarileriyle
Senınle tartışmak gariptir bunu seviyorum
Cünkü canım en çok bu zamanlarda yanıyor
Içimdeki en güzel sözler bu anlarımda yuvasından çıkıyor.
Gözlerim açılıyor kızgınlığın şehvetiyle darpsız saatlerimde
meşaleler var gözbebeklerimde, aşkının olimpiyatlarındayım.
Seni böyle ifade ediyorum daha çok can havliyle,... AŞKÇA,
Yıllara bak,dönüpte maziyede
Bulanık hayallerede bir bak.
Neler var can yongası kırmızı kutunun içinde
müziğe bulanmış,
Küçük kalplerin olduğu kutuya bir bak.
Açarken narin tut incinmesin benim dediğim
Ömür geçer derinden
Oflarla kesilir nefesler,
Kelebeğin ömrü gibidir
Bir günde biter hikayeler...
50 yıl baş koyulur
Bazen istanbulu tutar insanın
Martılarla kanat çırpası gelir
Haydarpaşa garında kıyıya tutsak
Gönlünün halatlarını karaköye bağlamak ister insan.
Gemiler geçer yokuşlarından
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!