Cem Erk Şiirleri - Şair Cem Erk

Bir sitem
Belki bir itiraf
Geçmişten kalan tek ani bu
İçimdeki burukluk.

Çalan her şarkı bir şehir

Gölgem takip eder beni garip bir heyecan ile,hem bir tanede değil…iki hatta üç tane,garip bir yarış var aralarında ben daha yakınım diye,ötesi acaip bir kıskançlık ile...Biri ayyaş diyor diğerine biri sarhoş,şaka gibi,gülüyorum kendi kendime; halbu ki yok birbirlerinden farkları; bende dahil olmak üzere... Ne garip bir durum bu gölgelerim bile anlaşamıyor birbirleriyle,diğer insanlar ne yapsın bu vaziyette.Halbuki gül gibi geçinmek varken,bu yanlızlıkta nedir kavgamız kendi içimizde? Gölgelerim işte aynı ben,yok birbirimizden farkımız söylediğim gibi işte...Neyse; bense geçmişime dönmek isterim gölgelerime aldırmadan.onlar ben olmak isterken ben kendime küskünüm…Çocukluğuma gölge olarak da gidebilirim ama yeter ki gideyim derken onlar hala beni takip ediyorlar…Ne sadakattir bu ne bağlılık ben kendime anlatamazken derdimi onlara nasıl anlatayım gitmek istediğimi bunun benim en doğal hakkım olduğunu düşünüyorken kaç kişiler bunlar hepsi birden takipte,biride usulca yanaşmış dibime gariptir birisinin kafası benken diğerinin ayakları ben…Anlayacağınız zor bir durumdayım hatta çıkmazdayım da diyebiliriz,benden 3 tane var,ama hiçbirimiz bir ben yapmıyoruz... Aslında buna yanıyorum.hatta bu bana çok koyuyor desem inanmazsınız belki ama genelde bu durum ya güneşin ya ayın şahitliğinde yaşanıyor bu da ayrı bir çelişki geceyle gündüz gibi…

Fıırtınaları gurbet sanırsın kendine,
Ortasındasındır aslında.
Yaşamak güzeldir,
Anıları sararsın bedenine.

Saatlerin gelgitlerinde boşlukta asılı kalırsın

Nedir bu acele Nedir ki zaman?
Zamanı sıkıştırmak nedir?
Hissettiğin an yaşanır hayat.
Bir silüet değildir mihrabı savruk duygular.
Ve biçim katılmış bir vücut da.
Esas olan ona yaşam veren duygudur, ırmak gibi akan damarlarımızda.

bir kokun bir de yokuşların kaldı ellerimde
hatıraların bundan ibaret
ortası olmayan bir sancı bu
her kaçışta aynı acı

sen sevda arsızı

Şimdi istanbul çıkacak kanatlarımdan boğaza taşıyacak beni,gözlerimi bağlayıp ellerimden tutacak. Ben yine mecbur kalacağım gitmelere; sense o havanın eşsiz bekaretini yaşayacaksın.
Ey vefasız istanbul beni çağıracaksın bir gün sonsuz sensizliklerimde.Sımsıkı sarılacaksın anlayacaksın gerçek sevgiliyi...
Ben senin için değil sen benim için ağlayacaksın,öyle bir bakışla değil benim sana tutukunluğum bambaşka bir sevda bu...sakın karıştırma beni başka aşıklarınla... seni yaşamaya geldim tüm arınmışlığımla,buyur edersen kıvrılırım yanı başında veya alır başımı giderim sensizliğin haram mekanlarına...işte o zaman ağlarım sensiz kaderime isyanlarımda...

Yalnızlık en zalim rıhtımmış
Tıpkı gözlerin gibi,
Sana sığınıyorum can havlimle
Kıyıya vuran yunuslar gibi.

Sevmekten usanmazdım

Yırtık pantolonlu
Evin önünde oynayan bizim ahmet.
Reklam panolarında sadece görmüş dünyayı
Hayatı gördüğü gibi sadece gri
Bir oyun var umutla oynanan
Ten zihinle yer değiştirmiş

İstemeden söyledim gitmene sebeb mi oldu yitip giden sözlerim?
Her akşam ağlar o masum gözlerim.
Bahar sende güzelken kışı çağırmak niye?
Yağan yağmura kara bulutlar mı sebeb?
BENDEKİ FIRTINA GİBİ.
BİR CAN KIRIK FARKINDA YÜREĞİM.

Yanlış zamanlamalar;
Çığlık çığlığa kaçışan büyülü masum insanlar
Yağmur, sabah içime attığın bölünmüş virane saman alevi gibi Duygular;
Talan oldu gönül bahçem bu anlam kargaşasında.
Bir tını, bu kadar mı eylem dingin ruhuma;
Yine yaralıyım yine ağlamaklı