Yangın yeri gibiyim
Kalbimdeki her damar yanıyor sanki
Ormandaki ağaçlar gibi
Beklediğini bulamamak neymiş onu öğrendim
Ve hatta her şeyin bıraktığım gibi olmadığını da...
Artık farkına vardım bazı şeylerin.
Seni güzel hatırlamak isterim sevgili.
Hatıralarım sadece gülüşünle dolsun
Saçların gibi koksun isterim.
Bekleyen hep ben olurum dert değil
Arkandan ağlayan da
Sen gül yeter ki,
Bekledim senelerdir
Senden bir haber almayı,sesini duymayı
Sena aşık olduğumu zannederken
Sadece sende tutuklu kalmışım
Önceden gözlerine kaldığım gibi.
Ama bu aşk gibi değil sadece bir zorunluluk sanki
Yine bütün yollar sana çıktı
Yine döndüm kürkçü dükkanına
Lanet olsun hiç bir zaman kaçamadım senden
Aslında senden değil duygularımdan kaçamadım
Yine bana uykular haram oldu
Halâ sana aşık olmaktan korkuyorum
Dert babası değilim ben
Felaket tellalı da...
Sadece gerçeklerimi yazmak istiyorum şiirlerime
Ruhumun karanlık parçası
Ve insanların açtığı yaraları...
Yanlış kişilere bağlamışım kalbimi
Çocuk gibi sorgusuz sualsiz
Emanet etmişim kendimi
Kaptansız gemi gibi okyanuslara açılmışım
Yolum yönüm gittiğim yer belli değil
Ortalık o*ospusu gibi dolaşıp durmuşum
Ölmek istiyorum bazen
Sanki kurtulacakmış gibi
Bu umutsuz hislerden,
Ve yanlış seçimlerden .
Ruhum iflah olmadıktan sonra
Bedenim olsa kaç yazar ki.
Yanlış bir yoldayım.
Nereye gittiğini bilmeyen çocuk gibi.
Veya bir âmâ gibi.
Usulca ilerliyorum.
Yanlış bir yoldayım.
Farkındayım ama alıkoyamıyorum kendimi.
Yoruldum artık hep kaybetmekten
Zaten ne zaman kazandım ki hayatta
Hep yenilen taraf oldum bu yaşıma kadar
Ne zaman mutlu olsam iki misli üzüldüm
Ama artık yoruldu ruhum kaldıramıyor kaybetmeyi
Kendimi aptal gibi hissetmeye başladım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!