Cellada küstüm Şiiri - Derya Ceylan 3

Cellada küstüm

Sallanırken ruhum darağacı suskun
Çekerken ipini hükmüne küstüm
Bir bahar ömrümde sevda yoluna
Ben talihe değil cellada küstüm.

Yaktığın kandilin üşüttü beni
Ateşten beterdi ağlattı beni
Sevdam cehennem her bir sözünde
Ben şeytana değil nefsime küstüm.

Ben ağlarken sen gülerdin
Uykusuz gecelerimi bölerdin
Kan çanağı gözlere hayal çizerdin
Sevdim demekle nedendi kastın
Ben sevdaya değil yalana küstüm.

Hani o heyecan hani o sözcükler
Hani verdiğin umutlar sözler
Hani görmeyince hasret çeken gözler
Dipsiz kuyulara bıraktın gittin
Ben sensizliğe değil kendime küstüm.

İçmde ne varsa tükettin artık
Gözümde yaşları akıttın artık
Takatim kalmadı çökerttin artık
Gökten inen yıldız misali söndüm,
Ben dualara değil vuslata küstüm.

Dermanı yok artık, bu yara vahim
Günahı boynuna, yaradan rahim
Ateşte yanmayan  damlada İbrahim
Ben kadere değil ihanete küstüm.

Derya 🌹